Mantrazang in een vissershuisje in Scheveningen

Toen ik in het Coeveehuis in Den Haag afspraken maakte over mantrazang die ik vanaf mei op de maandagmiddag ga begeleiden, ving een vrouw het woord 'mantra's' op. Spontaan nodigde ze me uit om een paar mantra's te begeleiden tijdens een muziekavond waar allerlei soorten optredens plaatsvinden.
Op de betreffende avond  toog ik naar het vissershuisje en keek mijn ogen uit. Muziekinstrumenten werden gestemd, de tafel vulde zich met heerlijke hapjes en drankjes die de gasten meenamen en het huisje werd voller en voller, er kwam zelfs iemand in een rolstoel bij, soms had je een zitplaats, soms niet, het maakte allemaal niet uit. Een jazzband genaamd Quiet Colours met een goeie zangeres beet de spits af, gevolgd door een andere band met een al even goeie zanger. Dat was genieten. Intussen vroeg ik me wel af of dit nu de juiste plek was voor het zingen van mantra's.Er was veel geroezemoes en alles verliep nogal chaotisch hetgeen meteen de charme van het concept bleek te zijn: van muziek genieten of zelf komen zingen, gezelligheid, geen strak programma of regels.
Na enkele zangeressen werd ik aangekondigd. Wonderwel bleek het gezelschap zichzelf te selecteren: mensen die niets met mantra's hebben verdwenen in de gang bij het eten, de rest bleef binnen en zong vol overgave mee. De toegift werd Namasté: ik eer het hogere in jou. Het was een nieuwe vorm op deze avond die goed bleek te vallen. Na afloop kreeg ik een zoen van een oudere heer die was geraakt. Ook sprak een vrouw me aan die vertelde dat ze Joods was en zo blij was dat we sjalom hadden gezongen gezien haar achtergrond. De optredens gingen nog lang door in het kleine volle huisje met het gemêleerde gezelschap van 20 tot ver in de 80 jaar. Wat een leuk idee voor de zaterdagavond, dank voor de uitnodiging.