workshop omgaan met je eigen sterven

Gisteravond de eerste van twee workshops gegeven die gaan over het omgaan met je eigen sterven. De eerste avond ligt de nadruk op de periode voor het overlijden, de volgende keer richten we ons op de periode nadat je bent overleden, je wensen, ideeën en gevoelens daarbij.
Een mooie groep die zich open stelde voor het proces in zichzelf, heel intiem wordt het dan, delen hoe jij zou willen sterven. Ik ben dankbaar hiervoor. Stilstaan bij de enige zekerheid die we hebben in ons leven. Ga de volgende plannen.

driekoningenspel

Afgelopen vrijdag hebben we op Wonnebald het Driekoningenspel gespeeld, mijn man als de blauwe koning (Balthasar) en ik als de engel Gabriël. Ik mocht Herodes zeer vertoornd toezingen, weken op geoefend, uiteindelijk heerlijk om zo voluit te gaan. Evert had mooi geregisseerd, had een verdieping ingebracht door het geven van een huiswerkvraag waar we allen serieus mee aan de slag zijn gegaan.   het resultaat mocht er zijn. Onze laatste keer, onze jongste gaat dit jaar naar de middelbare school. Een tijd van afscheid. Dat doen we dan maar voluit.

zoon gaat op kamers

Het is zover, mijn middelste zoon is, als eerste van de drie, vertrokken. Hij kon niet wachten tot het zover was, zo'n zin had hij in zijn nieuwe leven in de stad waar hij nu studeert. Ik ben blij voor en met hem, hij is zijn kamer aan het inrichten, laminaat gehaald bij Ikea, nieuw bed in elkaar geschroefd, nu nog planken en een bureau. Leuke medestudenten, goeie sfeer.
Maar thuis is het zo anders, stiller, niet meer die deur die hij altijd hard open en dicht doet, niet meer binnenkomen, sleutels op de trap gegooid met een luid "HOI" door het huis, geen pianospel tijdens het koken, 's avonds de knip op de deur doen zonder dat hij thuis is. Ik vind het zwaarder dan ik had verwacht en stiekem had gehoopt, het is net of er iets van me is afgescheurd, wat tijd nodig heeft om te helen. Een vriend zei me: "Het is een wond die moet genezen." Het huilen laat ik toe als ik alleen ben, dan hoef ik me niet in te houden. Grote woorden misschien maar het voelt als rouwen, er is een fase voorbij, we gaan een nieuwe fase in als ouders.
Afgelopen zaterdag hebben we een laatste officiële maaltijd als gezin georganiseerd: ik had mijn best gedaan op een drie gangendiner. Ontspannen met aan het eind van de maaltijd een toespraakje van Erik en een tas voor Koen met etenswaren en wat pakjes waaronder het boekje 'De profeet' van Gibran, om hem levenswijsheid mee te geven op zijn pad.
Toen vertrok hij, afspraak in Leiden, bij de deur hebben we hem om de beurt omhelsd.
Erik en ik gaan samen nog een ritueel doen om de nieuwe fase die we zijn ingegaan te markeren, we zijn begonnen met het bekijken van foto-albums.
Ik ga weer een datum prikken voor een workshop voor ouders van uitvliegers. wordt vervolgd.