Vredeslabyrint bij Peace in the Park

Na drie jaar op de internationale dag van de wereldvrede een vredeslabyrint op het strand gemaakt te hebben, besloot ik me vorig jaar aan te sluiten bij Peace in the Park, een sympathiek project dat dit jaar zijn derde Haagse versie beleefde.
Geïnspireerd door Peace in the Parc in Engeland hadden de organisaties Brahma Kumaris en Initiatives of Change drie jaar geleden de handen ineen gestoken om ook in Nederland zo'n mooi festival te organiseren. De opzet was de volgende:
"Vrede als bron van inspiratie en ontmoeting. Vrede toont zich dan in jouw levenshouding en gedrag, in jouw eigen leefomgeving. Ontdek op dit festival hoe jij dat kan oefenen. En deel dat met anderen, als eerste kleine stap. Want : “wat ga jij eraan doen”? Dat ervaar je in onze workshops, begeleide meditaties of dialooggesprekken. Geniet in het gras van stilte, muziek of dans, een ontmoeting, bij een hapje en drankje." 

Er was een briefing met medewerkers, workshopgevers en ondersteunende vrijwilligers, het hele festival draait op vrijwilligers. De informatie voorziening en voorbereiding oogt zeer professioneel, dat wil zeggen: heldere informatie, grote lijnen, goede taakverdeling, waarbij steeds in het oog gehouden werd dat de sfeer en samenwerking centraal stonden. Wat mij vooral opviel was de hoeveelheid jonge mensen die zich vol enthousiasme stortten op hun taken.

Van 11:00 tot 18:00 stond er een compleet programma gepland, bestaande uit een stiltewandeling, gesprekken over vrede, muziek, dans, yoga en meer. Ook voor kinderen was er van alles te doen. Je zag dan ook veel gezinnen. Lekkere hapjes en een koffietentje waren ook aanwezig in het park.Verder waren er ook doorlopende activiteiten, zoals een eigen vlag voor de vrede maken, Chinese racketsport, luisterbelevingen en natuurlijk een labyrintloop.

De hele dag door kwamen mensen dit eeuwenoude symbool ontdekken. Ik werd geassisteerd door een paar studenten van de Haagse Hogeschool die met toewijding briefjes uitdeelden, het doek strak hielden en op de drum sloegen.De jongste deelnemer sliep heerlijk in de draagdoek bij zijn moeder en werd met zijn ouders vereeuwigd in het centrum van het labyrint. De oudste deelneemster was ontroerd door de kracht van het symbool, en voelde steeds: "Ik kan het, ik kan het".
Een meisje van een jaar of tien liep waardig en serieus, alsof ze dit al veel vaker had gedaan; in het centrum stond ze lang stil met haar ogen dicht. Niet alle geheimen werden prijsgegeven gelukkig, het was een intiem gebeuren. Twee buitenlandse vrienden stonden een tijd aan de rand van het labyrint te kijken en besloten toen te lopen, in het centrum wachtten ze op elkaar en met een lach kwamen ze het labyrint uit. Een vrouw verwoordde haar ervaring mooi: "Je stapt in een andere wereld, het is heel anders als je 'binnen'  bent, daar gebeurt het, je komt bij jezelf, en er gelden andere regels, of geen regels". Lang bleef ze napraten, vol van deze ontdekking over de werking van het labyrint.

Partners van het Peace in the Park festival zijn Brahma Kumaris Spirituele Academie, Initiatives of Change Nederland, Humanistisch Verbond. En het festival wordt mede mogelijk gemaakt door de Gemeente Den Haag, Just Peace, Fonds 1818 en fonds Haëlla

Lorelei

Een week lang ondergedompeld worden in zusterenergie te midden van vrouwen in alle soorten, maten en leeftijden, allen in hun kleurrijke eigenheid. Dit jaar waren en twee festivals, na elkaar, omdat er vorig jaar een grote wachtlijst was ontstaan; met 500 vrouwen is een festival vol.
Het festival wordt op een mooie manier geopend en weer afgesloten, er is aandacht voor de bedding die alle medewerkster geven, de gasten worden op feestelijke wijze welkom geheten. Er worden veel workshops rond persoonlijke ontwikkeling gegeven, er is een healingveld waar je je kunt laten masseren of een sessie kunt plannen, winkeltjes met vrouwen spullen en kleding, een rode tent waar je bij jezelf kunt komen en delen wat je bezig houdt, en een mysterieveld waar een vuur dag en nacht brandt en je in de tempel in stilte kunt zijn. Teveel om op te noemen.
Naar aanleiding van het verschijnen van mijn cd met eigen mantra's gaf ik dit jaar vooral workshops rond de stem en begeleidde ik mantrazang.
Wat me trof tijdens dit festival was dat alles op elkaar afgestemd raakte: je ontmoette iemand op het juiste moment die je iets wist te vertellen dat je precies nodig had of verder hielp.
Ook de dieren hielpen mee, zo kwamen er opvallend veel honden langs bij een buitenworkshop van mij ' Bezing je eigen levensloop, bezing je eigen dood'  waarna een vrouw na afloop zei dat het haar nu helder was dat ze een hond moest nemen, iets waar ze al lang over dacht. Tijdens diezelfde workshop werd een vrouw precies op een moment waarop ze een zeer ingrijpende gebeurtenis in haar leven boven liet komen, door een wesp gestoken. Ze zag zelf meteen het verband, en is in haar proces gebleven.

Ik kwam zelf ook in een proces, het lichaam is zo wijs, en wel rond mijn voorouderlijn. Na en workshop bij Anneke Witterman klopten mijn grootmoeders aan en lieten me via een fikse pijn in mijn mond weten dat het tijd was hen aandacht te geven. Ik deed een tafelopstelling bij Annemieke van der Moren over mijn wortels (en daar verscheen mijn nooit gekende oma), kreeg reiki van Maria, kwam 's morgens vroeg om 5.30 uur een vrouw tegen die tandarts was en me vertelde dat er niets met mijn tanden of kiezen was, maar dat er energetisch iets bezig was, kwam op het juiste moment een sjamane uit Chili tegen die me wist te vertellen dat de bovenkaak de grootouders representeert (en de onderkaak de ouders), kreeg hulp Liane die draden van energie uit mijn kaak trok wat ik tot mijn verbazing heel sterk voelde, en kon ook -wonderlijk genoeg- de workshops geven.
Op zo'n festival waar vrouwen verder willen groeien, is de geestelijke wereld aanwezig, om hulp te bieden en op de zere plekken te wijzen die heling vragen.

Ik heb een foto van mijn nooit gekende oma afgedrukt die nu in de kamer hangt, en ook mijn andere oma heb ik bij mijn ouders gezet.
Als ik grootmoeders in het algemeen meer aandacht wil gaan geven, zal ik eerst de lijn met mijn eigen grootmoeders schoon moeten maken.