Laatst was ik voor het
eerst op een uitvaartbeurs. Ik was uitgenodigd
een labyrint neer te leggen voor de bezoekers. Ik heb er twee op doek en gezien
de afmetingen van de ruimte waarbinnen het kon, besloten we de kleinste te
nemen, een pimalabyrint op een doek van 5 x 5 meter. Een pimalabyrint is een
afgeleide van het klassieke labyrint en kom je vaak tegen bij Indiaanse
afbeeldingen. Op mijn website vind je een afbeelding op de pagina over het
labyrint.
Rond 13.00 uur legde ik
hem uit, enkele bekenden gingen hem lopen, als uitnodiging voor anderen. Het
bleek nog niet eenvoudig om te midden van het vele geroezemoes het labyrint
geconcentreerd te lopen. Eén vrouw had vele labyrinten maar nog nooit het
pimalabyrint gelopen en liep deze vervolgens vol overgave. We hadden na afloop
meteen contact, over labyrinten en andere rituele zaken.
Op de valreep kwam een
bekende die het labyrint graag wilde lopen, al was ze de enige op dat moment. Tot die
tijd stond ik alles en iedereen in de gaten te houden: de mensen die in het labyrint liepen, maar ook de mensen eromheen die keken, de mensen die rondliepen,
terwijl ik een basisritme op mijn trom sloeg.
Toen deze vrouw liep,
nam ik me voor de rest nu even te laten en me alleen nog op haar en het
labyrint te concentreren. Ik omarmde als het ware de vijf vierkante meter met
mijn energie, voelde me uitdijen en groter worden en in een andere sfeer
belanden. Toen ze in het centrum stapte, keek ze me aan met een heldere,
intense blik, er was even niets anders meer dan wij in die grote kerk. Het
aankijken was tijdloos.
Na afloop vertelde ze
me dat ze op een gegeven moment alleen
nog maar mij zag en zich van niets en niemand anders meer bewust was.
Heerlijk te ervaren
dat het creëren van dit veld - iets wat op het strand bijna vanzelf ontstaat door de elementen - op iedere
plek mogelijk is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten