zaterdag 20 april 2013

Het veld omarmen



Laatst was ik voor het eerst op een uitvaartbeurs.  Ik was uitgenodigd een labyrint neer te leggen voor de bezoekers. Ik heb er twee op doek en gezien de afmetingen van de ruimte waarbinnen het kon,  besloten we de kleinste te nemen, een pimalabyrint op een doek van 5 x 5 meter. Een pimalabyrint is een afgeleide van het klassieke labyrint en kom je vaak tegen bij Indiaanse afbeeldingen. Op mijn website vind je een afbeelding op de pagina over het labyrint.
Rond 13.00 uur legde ik hem uit, enkele bekenden gingen hem lopen, als uitnodiging voor anderen. Het bleek nog niet eenvoudig om te midden van het vele geroezemoes het labyrint geconcentreerd te lopen. Eén vrouw had vele labyrinten maar nog nooit het pimalabyrint gelopen en liep deze vervolgens vol overgave. We hadden na afloop meteen contact, over labyrinten en andere rituele zaken.
Op de valreep kwam een bekende die het labyrint graag wilde lopen, al was ze de enige op dat moment. Tot die tijd stond ik alles en iedereen in de gaten te houden: de mensen die in het labyrint liepen, maar ook de mensen eromheen die keken, de mensen die rondliepen, terwijl ik een basisritme op mijn trom sloeg.
Toen deze vrouw liep, nam ik me voor de rest nu even te laten en me alleen nog op haar en het labyrint te concentreren. Ik omarmde als het ware de vijf vierkante meter met mijn energie, voelde me uitdijen en groter worden en in een andere sfeer belanden. Toen ze in het centrum stapte, keek ze me aan met een heldere, intense blik, er was even niets anders meer dan wij in die grote kerk. Het aankijken was tijdloos.
Na afloop vertelde ze me dat  ze op een gegeven moment alleen nog maar mij zag en zich van niets en niemand anders meer bewust was.
Heerlijk te ervaren dat het creëren van dit veld - iets wat op het strand bijna vanzelf ontstaat door de elementen - op iedere plek mogelijk is.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten