maandag 16 maart 2015

Parels bij de Vrouwenviering 'Van Hart tot Hart'

Het is een mooie dag geworden, de Vrouwenviering op 8 maart in de Lourdeskerk in Den Haag!
Met zonnig weer kwamen meer dan 120 vrouwen (waaronder ook cirkelgeefsters en vrijwilligsters) samen, vol verwachting voor wat de dag zou bieden. Maanden van voorbereiding waren vooraf gegaan die geresulteerd hebben in een prachtige viering.
Susan Smit sprak vele vrouwen aan met haar lezing over de Liefde, zonder opsmuk of mooidoenerij.
De vrijwilligsters ondersteunden de dag vol overgave waardoor ik een les leerde in loslaten en vertrouwen.
De cirkelgeefsters deelden belangeloos hun gaven, toegewijd aan de groei van vrouwen.
In de loop van de dag zag je de ogen van veel vrouwen veranderen, een open blik, zonder verdediging of angst. De ontmoetingen tijdens en na de cirkels hadden duidelijk een andere sfeer dan die in de ochtend: er was gedeeld, 'gewerkt', gelachen en gehuild, en daardoor was er meer openheid naar elkaar toe.

Aangezien we altijd snel de neiging hebben ons te richten op verbeterpunten en daarmee te snel voorbij gaan aan de parels, richt ik me in dit blog op een paar van die mooie momenten die je snel zou kunnen vergeten, maar waar het uiteindelijk om gaat: die momenten die je niet kunt vangen of vastleggen, die ontstaan op de dag door synergie, door ontmoetingen en toevalligheden die niet toevallig zijn, door ongeziene krachten die steunend aan het werk:
- Toen we bij de start van de dag een cirkel maakten met de cirkelgeefsters en de vrijwilligsters, waren er inmiddels al vrouwen binnen die bij de deur moesten wachten. En in plaats van in ergernis te schieten, maakten deze vrouwen ook een cirkel bij de deur die aansloot bij de cirkel in het centrum van de ruimte, en deden daar hun eigen ritueel met een steen.
- Er werden nieuwe contacten gelegd tussen vrouwen, waardoor het web van zusterschap steeds groter wordt.
- In de Rode tent werd door een vrouw bij de afsluiting gezegd: "Op 8 maart 2015 werd ik vrouw".
- In het sluitingsritueel maakten vrouwen contact met de energie van hun voormoeders wat bij veel vrouwen nieuwe inzichten bracht.
- Vrouwen konden tijdens het slotlied al hun gevoelens roepen die die dag langs waren gekomen, waarna er over werd gezongen, dus zongen we ook over angst, sappigheid, kritiek en moed.
- En bijzonder was de steun van de beheerder van de kerk, die deze viering van harte ondersteunde en waar nodig meteen hielp en voor wie niets te veel gevraagd was. Dat, samen met de hulp van 'onze mannen' bij de aankleding van de ruimte de dag ervoor,  gaf ons de bedding en de boodschap dat het in deze tijd gaat om samenwerken, hulp mogen geven, vragen en ontvangen omdat we allen onze eigen kwaliteiten hebben, als vrouw en als man.


Met een hart vol dankbaarheid sloten we met z'n vijven deze dag op een mooie manier af.