Twee labyrinten in Den
Haag!!
Mijn eerste labyrint liep
ik bij volle maan op een plein in Amsterdam, en het voelde als thuiskomen. Ik
werd heel blij al wist ik niet de reden ervan. Herinnering? Herkenning?
Sindsdien heeft dit oeroude symbool me niet meer losgelaten.
Ik ging naar Chartres,
waar ik het 11-gangen labyrint ontdekte; ook daar werd ik diep door aangeraakt.
Ieder jaar bezocht ik de kathedraal op een vrijdag om het labyrint te lopen.
Toen ik bij één van die
bezoeken in het centrum van het labyrint stond, hoorde ik binnen in me een stem
die zei: 'Breng het labyrint de wereld in'.
Het voelde als een
opdracht, een zetje ook, alsof ik nog even toestemming nodig had voordat
ik er vol voor durfde te gaan. En dat ben ik gaan doen.
Ik heb het labyrint onderdeel
van mijn rituele werk gemaakt, maak ze vaak op het strand, met een stok, met
linten, met rozen, met lichtjes en ben in al die jaren meer en meer overtuigd
geraakt van de verstrekkende werking van dit eeuwenoude symbool.
Mensen geven aan dat ze zichzelf
ervaren, dat ze rustig worden, dat ze iets achter zich hebben gelaten na de
loop, dat ze harmonie voelen, dat ze zich lichter voelen, evenwichtiger,
vrijer, bewuster.
Al jarenlang bied ik een
labyrintloop aan op de dag van de wereldvrede om voor de vrede te lopen, aanvankelijk
op het strand, later in de Paleistuinen. En zo ontstond de wens om een
permanent labyrint te krijgen op deze plek. Ik ben in gesprek gegaan met de
gemeente en na anderhalf jaar is er groen licht.
Stel je voor: in een parkje in het centrum van Den Haag, waar mensen graag komen: buurtbewoners, mensen met kinderen, expats en toeristen, komt een permanent klassiek labyrint te liggen dat door iedereen gelopen kan worden.
- een plek om rust in jezelf te vinden te midden van alle hectiek,
- een plek waar je in de
lunchpauze even tot bezinning kan komen,
- een plek waar je op zoek
kunt naar antwoorden op levensvragen,
- een plek buiten waar je
met collega’s rond een thema dat op het werk speelt, samenkomt,
- een plek waar kinderen een
weg naar hun eigen centrum kunnen lopen of huppelen,
- een plek die aantrekkelijk
oogt door de mooie ronde vorm.
In het eerste gesprek dat we hadden anderhalf jaar
geleden, was de contactpersoon bij de gemeente zo enthousiast door mijn verhaal
over het labyrint, dat ze voorstelde ook een aanvraag in te dienen voor een
labyrint in het wijkpark Kortenbos.
En ook daar is groen licht voor gegeven: op die
plek komt een labyrint naar Chartres model
Zo wordt Den Haag, stad van Recht en Vrede twee mooie
krachtplekken rijker en doet het zichzelf eer aan doordat ze aandacht heeft
voor het welbevinden van de bewoners en gasten die het bezoeken.
Een enorme aanwinst!
