Synchroniciteit

Vandaag had ik een paar bijzondere ervaringen met synchroniciteit.
Ik wilde de directeur van de school van mijn jongste zoon nog even zien om haar een kaart mee te geven voor haar dochter die juf is van mijn zoon en morgen gaat trouwen.
De school begint iets voor half negen, ik ging dat niet redden en liet het los om daar precies op tijd te zijn. Een half uur later kwam ik aan bij school....en zag net op dat moment de directeur net bij haar auto, het was haar vrije dag en ze kwam even iets ophalen. Wat fijn geregeld. We hebben op een bankje voor de school gepraat over het huwelijk en het prachtige ritueel wat zij gaat doen voor haar dochter.
Wat later op de ochtend fiets ik door de duinen en denk ondertussen aan een stukje dat ik wil schrijven voor de schoolkrant omdat ook ik als moeder na vele, vele jaren afscheid ga nemen van Wonnebald, de school die onze jongste in groep 8 gaat verlaten. In gedachten formuleer ik wat zinnen, eerst over onze oudste, daarna over onze middelste die zo is opgebloeid op die school, over de peuterjuf die hij toen had, juf Gaudola, en ik denk: 'Gaudola is goud waard'.
Ik fiets verder en mij tegemoetlopend komt....Gaudola, in geen jaren gezien, samen met een vriendin die ook op Wonnebald heeft gewerkt, Marion, een naamgenoot van me. Kan het mooier?