Het spotwezen

Afgelopen jaar heb ik een jaartraining 'Karma en biografie' gevolgd bij Jaap vd Weg en Monnie Paashuis. Een interessant jaar was het, waarin ik veel inzichten, oefeningen en nieuwe manieren van kijken aangereikt heb gekregen.
Voor de afsluitende bijeenkomst werd ons gevraagd een presentatie te houden over je onvrije thema's en er één uit te lichten aan de hand van onderwerpen die behandeld waren.
Eén van mijn thema's is ruimte innemen, en ik schetste situaties waarin ik mezelf liet zien en was uitgelachen. Dat heeft me terughoudend gemaakt en alert, en daarin heb ik veel kunnen oefenen, nog steeds, elke dag weer.
Na de presentatie vroeg Jaap of ik weleens had gehoord van het spotwezen, een wezen dat door mensen heen werkt, en vaak te vinden is in de media, de journalistiek, zich onder meer uitend in cynisme.
Dat was een eye-opener voor mij, het spotwezen, dat mensen dus wil weghouden van het goede dat de wereld nodig heeft. Je oprecht uitspreken en dan vervolgens mensen om je heen hebben die daar de spot mee drijven, dat levert schaamte, boosheid, verontwaardiging op, allemaal reacties  die gericht zijn op de andere mensen. Reacties die je weghouden van je directe pijn vanwege het niet gehoord worden. In het ergste geval neem je de spot over, ga je de anderen geloven en raak je weg van jouw oprechtheid. We zien en horen het om ons heen, grapjes die anderen naar beneden halen, twijfel over iemand goede intenties, praten in onmogelijkheden.
Ik realiseerde me dat ik me  nu kan verhouden tot een (groot) wezen en me daar bewust van kan zijn. Dat maakt het minder persoonlijk, en brengt me een ander soort alertheid voor de krachten om ons heen. Ik heb er al mee geoefend, het wordt een kwestie van alert zijn, herkennen en er niet op reageren.
Mij brengt het ruimte.