Filosofie van de vrijheid

Wat is dat toch, dat een boek me zo trekt terwijl ik er niet veel van begrijp en ik meteen ja zeg op een jaarcursus rond dat boek, het belangrijkste boek van Steiner, volgens diens eigen zeggen.

Toen ik na de middelbare school ging studeren in Leiden, voedde ik daarmee vooral mijn wetenschappelijk, intellectuele denken. Toen de kinderen kwamen ben ik in de tegenpool gedoken: aura healen, readen, emotioneel lichaamswerk, reiki, voelen, ervaren, beleven.

Een jaar geleden heeft zich een volgende stap aangediend: deze twee werelden integreren op een wijze die klopt, voelen en het hoofd erbij betrekken, het denken. Niet zozeer al die gedachten, maar het denken als autonoom orgaan, als spier zou je ook kunnen zeggen.

Steiner kwam vorige zomer wederom op mijn pad (niets gebeurt zomaar), en heeft me al veel gebracht. Ik sta versteld van de hoeveelheid boeken die ik inmiddels van hem heb gelezen. De verbinding met hem was zo sterk dat ik droomde dat hij een stukje met me opliep, me een paar adviezen gaf, en toen een huis inging terwijl ik verder liep.

Filosofie van de vrijheid dus, met als grondvraag: is de mens een vrij denkend wezen of is het denken bepaald door de natuur?

En hoe kunnen we dat onderzoeken?

Nieuwsgierig geworden door een gesprek met een vrouw, die me zonder na te hoeven denken zei dat filosofie van de vrijheid voor haar hèt boek was dat als leidraad in haar leven diende, gaf ik me op voor een jaarcursus die, hoe toevallig, in de maanden daarop via internet mij onder ogen kwam.

Jac Hielema, die van dit boek zijn werk heeft gemaakt vertelde mij dat het boek antwoord geeft op de vragen die ik heb, en ik blíjf vragen stellen.

Interessant weetje is ook dat volgens hem de theorie U is gebaseerd op dit werk van Steiner.

Afgelopen jaar zijn we 1 keer per maand bij elkaar gekomen, en het einde van deze jaarcyclus is in zicht. Maar je kunt makkelijk weer opnieuw instappen, want je neemt jezelf mee vanaf het punt waar je bent, en het boek is een hulp op een levensreis.

We onderzochten ons denken, niet zozeer onze gedachten maar meer ons zuivere denken, stapsgewijs, met behulp van oefeningen, door vragen en door delen.

We belandden bij ons vaste punt, ons eeuwige stuk in onszelf, van waaruit we schouwen en scheppen. En iedere deelnemer liep en loopt zijn/haar eigen weg.

Het is een mooie reis. Dankbaar ben ik dat dit op mijn pad is gekomen.