Ik werd gevraagd om een steen te komen zien.
De steen kwam uit de Oosterschelde, via via was deze bij
haar gekomen en stond nu in haar achtertuin.
Ik kon me er geen voorstelling bij maken maar omdat ik de vrouw
heel authentiek vind en vertrouw in haar gevoel, ging ik langs.
Na wat gepraat te hebben in de kamer, en wel iets buiten te
hebben gezien, maar geen idee of dit het was, liet ze me alleen de tuin ingaan.
Daar stond ze, ik kreeg meteen de associatie met een yoni,
wat prachtig en wat een gelaagdheid. Langzaam durfde ik te naderen, ik voelde
de kracht ervan.
Ik ging op het krukje voor de steen zetten en hoorde: ‘Ben
je daar eindelijk?’
Vervolgens alleen maar het woord ‘Open’, en ik opende mijn
yoni voor haar. Ik liet binnen wat ik aankon. Ik trilde, kreeg schokjes, en
liet het maar gebeuren.
Vrouwenkracht, een appèl, een oer doorgeef symbool.
Ach, wat zijn woorden?
En hoe moet iemand als ik dit beschrijven die altijd op haar
hoede is voor zweverigheid en zogenaamde aha ervaringen die geen grond schijnen
te hebben?
Toen ik zelf voelde dat het genoeg was, sloot ik mijn poort,
stopte ik mijn geschok, en het werd rustig.
Kracht van een oersoort viel mij toe, zo voelt het. En
kennelijk was ik eraan toe.
Mij is beloofd dat ik de steen mag bezoeken als ik daar behoefte
toe voel.
Ik hoop dat ze door vele vrouwen bezocht mag worden, de tijd
zal het leren.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten