Amma

Al jaren weet ik van haar bestaan, haar bezoeken aan Nederland en België en haar omhelzing. Na mijn bezoek aan de ashram in Glastonbury voelde ik dat het nu tijd was me over te geven aan deze nieuwe ervaring. En dat was het. Bij binnenkomst kwam ik in een meditatie terecht waar honderden en honderden mensen in stilte aan meededen. Het contrast was groot: ik kwam net uit het geraas van auto's onderweg en hier was een menigte in stilte, ook de mensen achter de kraampjes deden mee.
Om aan een kaartje voor de darshan, de omhelzing te komen, moest ik met een groep mensen plaatsnemen in een speciaal gedeelte wat daarvoor bestemd was. V5 kreeg ik, en de rij was bezig met C5, daar zitten veel letters tussen...:)
Ik ben rond gaan lopen, langs allerlei kraampjes met spullen die door Amma zijn gezegend of gedragen: sieraden, olie, tassen, cd's, dvd's en veel foto's. De relatief hoge prijs viel me meteen op, het blijkt dat met de opbrengsten projecten worden gesteund. De hele organisatie draait op vrijwilligers en men leeft van donaties. Onder het genot van heerlijke Indiaase hapjes raakte ik met een paar vrouwen in gesprek die al eerder bij Amma waren geweest en vroeg hen wat maakte dat ze weer terugkwamen. De sfeer van India, de meditaties en de behoefte aan de omhelzing van een moeder waren de antwoorden. Hier haalden ze voeding. Af en toe kwam ik ook een bekende tegen, wat ik heel fijn vond, even delen hoe het is.
Toen ben ik in de zaal gaan zitten waar op grote schermen Amma te zien was die de mensen in haar armen neemt, als een moeder zo liefdevol. Door de sfeer in de zaal en de beelden die te zien waren kon ik steeds meer aarden en uit mijn hoofd gaan, geen idee hoe lang ik daar heb gezeten.
Op een gegeven moment ging het snel, bij de U ging ik naar de rij, we werden voorbereid door vwijilligers over de gang van zaken, ik schoof steeds een plaatsje op en daar zat ze: de vrouw met het grote hart. Ze nam me in haar armen en fluisterde in m'n oor, en wat rook ze heerlijk.
Het duurde lang en kort tegelijk. Voor ik het wist was het voorbij, en kon ik op speciaal daarvoor bestemde stoelen even 'bijkomen', wat heerlijk was. Pas daar daalde er een gevoel van vrede over me, het gevoel dat je druk maken geen enkele zin heeft, niet belangrijk is.
Alleen maar vrede en liefde.