Ontmoeting met God

Ze wilde God ontmoeten, op het strand, of ik daar iets mee kon. Graag nam ik de uitdaging aan. Zelf was ze niet gelovig opgevoed en als ze als kind iets in die richting aangaf werd daar schamper over gedaan. Toen ze 50 werd koos ze voor het licht in zichzelf, en ze bezocht af en toe een kerkdienst, al wist ze niet aan welke stroming die verbonden was, iets met het Evangelie.
Het was die ochtend stormachtig met regen, windkracht 6. Uitkijkend over de onstuimige zee nam ik haar mee in een visualisatie waarin ik haar eerst de ruimte liet ervaren van voor haar geboorte en haar vervolgens de overtuigingen en regels van haar ouders liet voelen tot het moment van nu, waarin ze haar eigen keuzes mag maken en zich open mag stellen voor haar eigen Godsbeleving.
Daarna ging ze deze visualisatie zelf lopen op het strand. Ze kwam meteen in de start van haar huidige leven terecht en zei: "God is er al". En op het moment dat ze dit uitsprak brak de zon door. Ik vroeg haar zich naar de zon te wenden en zich te openen. Haar ingeperkte pad liep ze verder tot ze op de plek kwam waar ze kon kiezen. En toen gebeurde het weer: de zon liet zich zien en zei als het ware: "Kijk ik ben er altijd, je hoeft me alleen maar toe te laten".
We hebben het bekrachtigd door hardop te spreken en te vragen. Blij en licht gingen we koffie drinken.
Een paar dagen later mailde ze het volgende:

Ik werd die nacht een kwartier voor vloed wakker (tegen tweeën) en voelde me zo helemaal oké dat ik me afvroeg wat er was.

En merkte dat ik van binnen glimlachte ........................ :-)  :-)