dinsdag 3 april 2012

lijdensweek

Bijzondere term toch altijd weer: de lijdensweek, de week voorafgaand aan de kruisiging van Jezus. Hoe en waarom verbind ik me hiermee? De figuur van Jezus stond voor mij als kind dichterbij dan God. Als ik ging bidden, deed ik dat meestal via Jezus, alsof hij een goed woordje voor me kon doen bij God. De kruisiging heeft me nooit zoveel gezegd; onbegrijpelijk heb ik het altijd gevonden, te ver van mijn wereld bijna om het serieus te kunnen nemen. En dat hij voor onze zonden is gestorven, heb ik ook nooit begrepen: 'wie heeft dat bedacht?' dacht ik als kind al. 'Moet ik me bij voorbaar schuldig voelen voor iets waar ik niet om gevraagd heb?'
De liefde, de belangeloze liefde van Jezus zonder onderscheid, die raakt me nog steeds. Om daar iets van te kunnen leven, is een leven te kort. Ik lees het boek 'Tonio' deze week, zoals er voor het verliezen van een kind geen woorden zijn, zo heb ik ook geen woorden om de intensiteit van dit requiem uit te drukken. Ook de moeder van Jezus verloor haar zoon, en ging door. Hoe ze dat deed? Helaas is daar in de bijbel niet over geschreven. Hadden ze daar toen ook al geen woorden voor?
Voor mij staat deze lijdensweek vooral in het teken van alle ouders die het grootste lot te dragen hebben dat een mens kan overkomen. Ik ben stil en brand een kaars voor hen. Wat betekent de lijdensweek voor jou?

1 opmerking: