Toen ik na mijn schouderoperatie weer gitaar kon spelen, was het inmiddels niet meer mogelijk met 'mijn' wekelijkse mantra groepen binnen te zingen.
Ik besloot om in de duinen te gaan zingen, op een redelijke beschutte plek.
Het zingen te midden van de elementen geeft een extra dimensie, die soms ook kan storen, maar veel vaker bijdraagt.
De wind die hoorbaar door de bomen fluistert, spreekt of buldert.
Het vuur dat zich soms niet en soms uitbundig laat zien en voelen.
De aarde waar we letterlijk onze voeten op hebben staan en die ons altijd draagt en haar kleurenpracht toont in deze zomertijd.
Het water, dat ons soms in de vorm van miezer bezoekt, en vooral te ervaren is door het besef van de zee vlakbij.
Soms begint een deelneemster spontaan te dansen. Doordat we veel meer ruimte hebben, kunnen we zingend rondlopen als we willen.
Het besef dat er niet vaak rechtstreeks voor de natuur wordt gezongen, maakt het betekenisvoller op deze plek te zingen.
Laatst cirkelde er een aantal keer een buizerd bij ons in de buurt, alsof hij wilde zeggen dat hij 't mooi vond.
We weten zoveel niet. Wat we wel weten is dat zingen helend werkt, voor mensen en natuur, en dat we altijd moeten blijven zingen, juist in moeilijke tijden.
Je bent welkom in de duinen, voor data zie de agenda op mijn website.
Hier een link naar een mooi elementenlied, verbonden met ons lichaam: https://www.youtube.com/watch?v=FNsLy9XCsIY
Geen opmerkingen:
Een reactie posten