Mantra's zingen als natuurlijke therapie

Op steeds meer plekken wordt het erkend: de heilzame werking van zingen. Wetenschappelijk wordt aangetoond dat ons brein tijdens het zingen oxytocine aanmaakt, het 'gelukshormoon'. De 'breinprofessor' heeft er een boek over geschreven (Singing in the brain) en regelmatig verschijnen artikelen en you tube filmpjes hierover (bv https://www.youtube.com/watch?v=lSvY_oIIwMM).
Zou dat de reden zijn dat 'mijn' mantragroep op de maandagmiddag blijft groeien? Waar we 6 jaar geleden startten met 4 deelnemers, zijn we nu met 25! En het eind is nog niet in zicht, waardoor ik heb besloten met een tweede groep te starten, vanaf 4 maart, van 15.45 tot 17.15 uur.

Hoe gaat dat dan, hoe verloopt die anderhalf uur?
We zitten in een kring en starten met een korte meditatie, waarin we de aandacht bij onszelf brengen en alle ruis van ons af laten glijden. Van daaruit beginnen we met een korte mantra, en gaandeweg zingen we mantra's uit verschillende culturen, en in verschillende talen, soms ingekeerd, dan weer voluit met drums en instrumentjes, wie dat wil. Als je stil wilt zijn, is dat goed; als je wilt bewegen, is dat ook goed. Tussen de mantra's door zijn we stil, waardoor we in de met elkaar opgebouwde energie blijven en steeds weer bij onszelf kunnen komen.
Regelmatig is er een verzoek: om te zingen voor iemand die ziek is, of als iemand jarig is, of voor een gebeurtenis die in de wereld plaatsvindt.
We zijn ons steeds meer bewust geworden van de kracht van ons lied, van onze intenties die zoveel verder reiken dan alleen in onze groep. Zo hebben we baby's verwelkomd en pijn verlicht.
In de loop der jaren zijn er vriendschappen ontstaan tussen verschillende deelnemers, en hebben we de eerste man mogen verwelkomen.
Het is het 'natuurlijke therapie-uur' voor ons geworden, zonder dat we het zo noemen, therapie voor onszelf en de wereld om ons heen.

Ter illustratie hierbij een ervaring van één van de deelneemsters die dit met ons deelde na het zingen van een bijzondere mantra: Ana Elna, een gebed tot genezing dat Mozes sprak toen zijn zuster Mirjam ziek was:

''In de mantragroep werd deze middag het prachtige 'Ana El Na Refa Na La' gezongen.

Terwijl ik de helende klanken door me heen liet gaan, zag ik verschillende mensen passeren. Mensen uit mijn nabije omgeving, waarvan ik wist dat ze wel wat ondersteuning konden gebruiken. Ook mensen die ik niet verwachtte, maar iets in mij zei dat ze niet voor niks voorbij kwamen.

Dus ik liet de rustige melodie en de helende woorden ook voor hen door me heen gaan.

Ineens zag ik allerlei mensen die in oorlogsgebieden leven voor me. 

Ik weet dat je niet in zulke gebieden hoeft te wonen om in overleefstand te staan. Dus ik 'stuurde' het lied door naar iedereen die het Leven momenteel niet door zich heen voelt stromen. 

Verder vertrouwde ik er op dat de liefdevolle energie van waaruit er gezongen werd, wel door zou werken. En dat deze de weg wel weet te vinden naar degenen die er voor open staan en die er bij baat bij hebben.

Mijn cirkel werd steeds ruimer en ineens zag ik de hele Aarde voor me.

Omringd door eindeloze zwermen Bijen, die met hun licht en warmte de Aarde verlevendigen.

Nog steeds bewoog ''Ana El Na Refa Na La'' door me heen. 

Terwijl de klanken iets zachter werden, zag ik het licht en de warmte van de Bijen in de aarde trekken.  Het lied doofde uit maar voor me zag ik nu een grote kaarsvlam, midden in de Aarde.

Dankbaar deelde ik dit beeld met mijn mede-mantraliefhebbers. 

Wat is er mooier dan dit samen de wereld in te mogen stralen?''

Marij Van Herck