dinsdag 13 maart 2018

Orgaandonatie

Mijn jongste zoon die 18 is geworden, kreeg van de overheid een brief over orgaandonatie, met de vraag of hij donor wil worden.
Word jij ook een held? was de tendens van de brief.
Nu weten we dat er een tekort is aan donoren en dat de overheid mensen wil stimuleren donor te worden. Maar om op deze wijze op het gevoel van jongeren te werken, vind ik niet juist.
Hoe kan je nu als jongere een beslissing nemen als niet verschillende kanten worden belicht?
Waarom doet de overheid zo bagatelliserend over hersendood, alsof je dan al dood bent en het niet meer gekeerd kan worden? Het hart klopt nog en de organen werken nog.
In het boek over orgaandonatie ('waarom wel, waarom niet?') door Hans Stolp staan schokkende getuigenissen, van mensen die na hersendood te zijn verklaard, weer zijn bijgekomen.Net als bij BDE's (bijna-dood-ervaringen) weten mensen woordelijk wat er is gezegd, maar konden ze niet reageren.
We weten veel te weinig over wat er na het overlijden gebeurt op spiritueel gebied. Omdat dit snel naar het gebied van geloven wordt verbannen, krijgt dit verder niet de aandacht die het verdient.
Ondanks ervaringen van mensen die veranderd zijn na een orgaandonatie, blijft de discussie gericht op tekorten, menslievendheid, egoïsme (als je geen donor wilt worden) en verlenging van het aardse leven.

Het gesprek kan in een breder perspectief komen als we de volgende vragen mee zouden nemen:

Mogen we de spirituele kant van orgaandonatie erbij betrekken, voor de donor en voor de ontvanger?
Mogen we een keer hardop zeggen dat er misschien voor alles een tijd is, zonder voor God te willen spelen?
Mogen we grenzen aangeven, tot hier en niet verder?
Bestaat respect voor het leven alleen uit zo lang mogelijk het leven willen verlengen?
Mogen, kúnnen we onbevangen luisteren naar ervaringen van mensen die zijn 'teruggekomen' uit een coma? En van mensen die zijn veranderd na een orgaandonatie?
Mogen we de mogelijkheid van een andere manier van leven na ons aardse overlijden eens overwegen, en dan opnieuw naar orgaandonatie kijken?


Wat ik tot nu toe mis is informatie van bronnen die geen belang hebben bij wel of geen donatie. Pas nadat kennis genomen is van verschillende visies en ervaringen, kan je een weloverwogen keuze maken.
Dat is op een volwassen manier kiezen en zo neem je je burgers echt serieus.





1 opmerking:

  1. Dank je wel voor dit blogje, ik worstel er ook mee en dit geeft mij weer wat ruimte om erover na te denken. Voelt goed! Liefs!!

    BeantwoordenVerwijderen