Anders kijken
In het winkelcentrum in de
buurt waar ik vaak kom, doe ik veel, leer ik veel.
Als ik rondloop met de
blik: ‘We zijn allemaal geestelijke wezens’, kijk ik heel anders naar de mensen
om me heen, of het nu chips etende scholieren zijn, moeilijk lopende ouderen of
somber kijkende leeftijdgenoten.
Ik kan dan voorbij het
dagelijkse gedoe kijken en er valt veel weg tussen hen en mij.
Kijken met de gedachte dat
we allemaal geestelijke wezens zijn, laat veel irrelevants als het ware
verdwijnen.
Wat ook kan gebeuren is
het volgende, bijna andersom maar vanuit dezelfde bron:
Soms zie ik al die
lichamen als vehikels die t vaak niet doen en steeds meer gaan rimpelen en
kraken. We hebben het er maar mee te doen.
Ik zie ons dan als
sterfelijke wezens, wiens lichamen maar zo kort strak, glad en lenig zijn.
Allemaal –tenzij we
plotseling of op jongere leeftijd overlijden- gaan we vroeg of laat door het
proces heen van ouder worden en daar mee dealen.
We zijn levende lijken,
las ik eens, niet bedoeld als kritiek of ondermijning, maar als gegeven.
Vreemd genoeg verruimt dit
beeld mijn blik.
Het is belangrijk goed te
zorgen voor ons omhulsel, de tempel waar ons ik woont, en het is evenzeer belangrijk
in het juiste perspectief te blijven kijken.
We hebben een lichaam,
maar zijn het niet. We zullen het ooit een keer afleggen, en als dat aan het
eind van ons leven daadwerkelijk gebeurt, is het klaar, af.
En mogen we dankbaar zijn
dat het ons heeft gediend.
Voor sommigen meer, voor
anderen minder.
En mogen we het eren, op
onze eigen wijze.
Mooi Marion, sinds ik jouw blogje gelezen heb kijk ik soms ineens anders naar mensen. Ikzelf vind het ouder worden zo heerlijk rustgevend ;) Juist omdat het allemaal niet zo strak en glad is...er is iets weggevallen...het mag nu meer Zijn. Liefs Petra
BeantwoordenVerwijderenzo is het maar net.Hoe je te wereld komt en in mekaar bent gezet ,dat hebt je niet voor het kiezen. Maak er wat van met wat je hebt
BeantwoordenVerwijderenAmen!
Verwijderen