Heilige grond

Laatst werd ik weer geïnterviewd voor Den Haag Centraal, nu voor de achterpagina. De vraag werd gesteld wat een goeie meditatieve plek is in Den Haag, waarop ik meteen antwoordde dat dat de vloedlijn is, waar veel prana, levensenergie is.
Op deze strook tussen land en zee, dan weer zee, dan weer land, gebeuren bijzondere dingen en spoelt er van alles aan. Laatst zagen we een zeehond die even kwam uitrusten. We vinden en ervaren er mooie dingen.
Het is tevens de plek waar ik mijn labyrinten maak die mensen komen lopen.
Deze plek werd laatst door een vrouw die bij mij een labyrint had gelopen, heilige grond genoemd. Dat raakte me want zo voelt het ook.
Met elkaar betreedt je een ruimte met een andere sfeer, een heilige ruimte waar voor jou mag gebeuren wat op dat moment kloppend, nodig, wenselijk is. En omdat iedereen met veel toewijding aan het lopen begint, wordt het labyrint gewijde ruimte, heilige grond.
Innerlijk vinden bij de mensen regelmatig grote veranderingen plaats, inzichten worden ontvangen, antwoorden van binnen gehoord en besluiten genomen.

Den Haag heeft meer Heilige grond erbij gekregen, in de zin van twee labyrinten in Kortenbos en de Paleistuin. Deze laatste plek wordt op woensdag 20 juni officieel geopend. Kun je een heilige ruimte officieel openen? Is het er dan ineens?
Heilige grond wordt het door aandacht en toewijding, groeiend met de jaren.
Heilig betekent heel, een plek die heel maakt, waar je jezelf als heel kunt beleven.

Tot slot: iedere plek die je met aandacht betreedt, iedere ontmoeting waar echt aandacht is, wordt helend, heilig. Alleen al het besef daarvan geeft de wereld een andere kleur.